Kim jestem?

Polką.
Młodą (he he) matką odkrywającą swoje pierwsze dziecko.
Warszawianką, z urodzenia i zamiłowania.
Jednostką w kwiecie wieku (dla jednych dziewczynką, dla innych zgrzybiałą staruszką).
Osobowością jednocześnie niedojrzałą i przejrzałą emocjonalnie.
Posiadaczką dwóch kotów, kilkunastu rybek, niezliczonych mrówek faraonek i jednego Mężczyzny.
Nauczycielką w szkole podstawowej, zakochaną w swoich służbowych dzieciach.
Zatwardziałą marzycielką, niepoprawną romantyczką, a do tego wszystkiego rogatą duszą.
Niesamowitą mieszanką delikatnej, wrażliwej i opiekuńczej Wagi z ognistym, szalonym i samolubnym Skorpionem.
Czarną owcą w swojej rodzinie.
Roztrzepaną, roześmianą i niesystematyczną wariatką, która dzień w dzień chwyta dzień.
Zdeklarowaną bałaganiarą, kreatorką artystycznego nieładu, alergicznie reagującą na porządek.
Perfekcjonistką, która nie uznaje zadania za skończone, gdy efekt nie odpowiada jej wyobrażeniom.
Małą dziewczynką, która tupie nóżką, gdy świat nie robi tego, co ona chce.
Czytelniczką z pasją, głodną ciągle nowej lektury, aczkolwiek wybredną i trudną do zaspokojenia.
Gadułą, która swoje potoki słów przelewa czasem na zbyt długie ciągi liter, wyrazów i zdań.
Stworzeniem uzależnionym od muzyki bardziej niż od powietrza.
Istotą, która nie jest pewna czy woli nierówności karimaty w namiocie po lasem czy luksusowe jacuzzi w pięciogwiazdkowym hotelu.
Obserwatorką życia i świata (na nieszczęście bliźnich nie tylko własnego).
Miłośniczką koloru zielonego, szumu morza i światła świec nocą.
Kobietą.

I to tyle o mnie. To i tak za dużo!